“Το σίγουρο λιμάνι” - η καινούρια προσφορά του Γιάννη Τσίκνα

Μόλις δύο χρόνια από την έκδοση της ποιητικής του συλλογής “Παράθυρο στο Αιγαίο”, ο συγχωριανός μας Ιωάννης Τσίκνας προχώρησε στην έκδοση του πολυσέλιδου βιβλίου “Σίγρι, το σίγουρο λιμάνι”.

“Θέλοντας να τονίσω το Σίγρι, που δέχτηκε και ανέδειξε τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, έδωσα τον τίτλο του εξωφύλου: “Σίγρι, το σίγουρο λιμάνι”, μας εξηγεί ο συγγραφέας στην εισαγωγή, ενώ στα Προλεγόμενά του, ο Μιχαήλ Γκόγκος σημειώνει πως “μόνο κάποιος που ενδιαφέρεται και αναπνέει για το Σίγρι θα μπορούσε τόσο όμορφα και με λεπτομέρειες να προβεί στην έκδοση του παρόντος βιβλίου. Διαβάζονταςτο βιβλίο έχεις την εντύπωση ότι με τη συγγραφή του εκπληρώνεται ένα τάμα για τις αλησμόνητες πατρίδες και για τους ανθρώπους που βίωσαν τον ξεριζωμό (...)”.Με πλήθος φωτογραφιών, χαρτών, εγγράφων και μαρτυριών, το βιβλίο ξεκινάει με το “Σκίτσο 1”, ένα πολύ τρυφερό ποίημα για το Σίγρι και συνεχίζει με την ιστορία του χωριού, την ίδρυση του οικισμού και τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, πολλά στοιχεία για το Σίγρι επί Τουρκοκρατίας, τη Μονή Υψηλού, τις εκκλησίες και τα ξωκλήσια. Έτσι ολοκληρώνεται το πρώτο μέρος του βιβλίου αυτού.

Η συνέχεια είναι αφιερωμένη στους πρόσφυγες.που έφτασαν στο Σίγρι και τις πατρίδες τους, την Προκόνησο και τη χερσόνησο της Κυζίκου, τη Μυσία, την Τένεδο, τα Μοσχονήσια, το Αϊβαλί, την Πέργαμο, τη Σμύρνη και την Φώκαια. Στην σπουδαία αυτή καταγραφή, εκτός από την περιγραφή αυτών των τόπων, παρατίθενται και κατάλογοι με τις οικογένειες των προσφύγων που έφτασαν από κάθε σημείο, έτσι ώστε πλέον το βιβλίο αυτό να αποτελεί κάτι σαν “γενεαλογικό δέντρο” των σιγριανών προσφύγων.Το τελευταίο τμήμα του βιβλίου είναι αφιερωμένο στη ναυτοσύνη των σιγριανών προσφύγων, στα σκαριά που έφεραν τους κατοίκους του Σιγρίου από τις πατρίδες τους, τα πανιά και τα άρμενά τους. Η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή καταγραφή κοσμείται από τα σκίτσα του Σταύρου Βάβαλου, παλιού καπετάνιου, ο οποίος σήμερα σκαλίζει πλοία στο ξύλο.

“Το σίγουρο λιμάνι” του Γιάννη Τσίκνα” αποτελεί σίγουρα ένα πολύτιμο βιβλίο για τη βιβλιοθήκη κάθε σιγριανού, μια παρακαταθήκη για όσους δεν θέλουν να κρατήσουν τις μνήμες και τις ρίζες τους ζωντανές.