Τα "Γλυνέλια"...

Για πάρα πολλά χρόνια, οι Κυριακές του Σιγρίου ήταν συνυφασμένες με τα "Γλυνέλια". Το γνωστό κινητό εμπορικό κατάστημα των αδελφών Μιχάλη και Στεφανή Γλυνέλλη, με υφάσματα και ρούχα, είδη προικός και τα συναφή, επισκεπτόταν για σχεδόν πενήντα χρόνια το Σίγρι, ντύνοντας ανθρώπους και σπίτια. Επιπλέον, έκαναν και έξυπηρετήσεις, φέρνοντας τσουβάλια κάρβουνο, πηγαίνοντας παπούτσια στον τσαγγάρη κλπ. και για αρκετά χρόνια, μαζί τους ερχόταν κι ο κουρέας Γιάννης Κουτρουλής που λειτουργούσε μπαρμπέρικο κι έφερνε και λαχεία και εφημερίδες...
Από το 1962 που ξεκίνησαν να έρχονται, ως πριν από πέντε χρόνια που σταμάτησαν λόγω συνταξιοδότησης, η παρουσία τους γύριζε στο ημερολόγιο την εβδομάδα μας. Ξεκινούσαν από τα σπίτια του νοτιά, πήγαιναν στην πλαζ, κατέβαιναν στην αγορά για λίγο κι ύστερα ανέβαιναν στη γειτονιά του βοριά. Παλιότερα, που υπήρχε κόσμος και πολλές οικογένειες στην εξοχή, πήγαιναν κι ως τα χωράφια, στα ντάμια τους...
Τώρα, το εμπορικό τους κατάστημα στη Βατούσα, την έδρα τους, έκλεισε. Εμείς αγοράζουμε τα υφάσματά μας από καταστήματα στην Καλλονή, τη Μυτιλήνη ή την Αθήνα. Τα ΙΚΕΑ στέλνουν φορτηγά - αλλά τη ζεστασιά που μας έδινε μια αγορά ενός ρούχου από τα Γλυνέλια, δεν την ζούμε πια! Τη συνάντηση μπροστά στο αυτοκίνητο. Το διακριτικό και χαρακτηριστικό μεγάφωνό του. Τα νέα που μας έφερναν από τα γύρω χωριά...
Συχνά στις αφηγήσεις των μεγαλυτέρων γυναικών ακούμε "φορούσα ένα φουστάνι, το πανί το είχα πάρεια από τα Γλυνέλια..." κι αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να έχει ένας έμπορος.