Ο Κυριάκος που ήταν η χαρά του Σιγρίου...

O Κυριάκος Πατίστας γεννήθηκε στο Σίγρι το 1935 και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας. Έπασχε από μογγολική ιδιωτία, δηλαδή είχε περιορισμένες νοητικές ικανότητες - και μια ΜΕΓΑΛΗ καρδιά.
Υπεραγαπούσε τα παιδιά και τα πρόσεχε από κάθε κίνδυνο όταν αναλάμβανε να τα βγάλει βόλτα.
Λάτρευε το ψάρεμα! Πόσες φορές δεν ψάρευε με στραβωμένη πρόκα για αγκίστρι - κι ήταν τόση η χαρά του όταν καμιά φορά έπιανε κάποιο ψάρι, που το γύριζε σ' όλο το χωριό να το δείξει!
Ήταν δεινός χορευτής του ζεϊμπέκικου και του τσοφτετελιού - κι ας μην άκουγε καλά τη μουσική, κι ας συνέχιζε να χορεύει και μετά το τέλος του τραγουδιού...
Έπινε πάντα πορτοκαλάδα - "μια μαλάδα για το Κυριάκο" - αφότου έπαψε να πίνει αλκοόλ, μετά από μια ασθένεια που κινητοποίησε το χωριό για να την ξεπεράσει.
Ήταν μοναδικός να τραγουδάει τα κάλαντα με τον δικό του μοναδικό τρόπο ή να κάνει αγιασμό "όνοι - όνοι - όνοι"...Φυσικά και ντυνόταν μουτσούνος τις Απόκριες (ή όποτε το καλούσε η παρέα), κι αν δεν βρισκόταν άνθρωπος να τον πειράξει, ερχόταν και σε πείραζε αυτός!
Όποιος τον γνώρισε - και τον γνώρισαν ΟΛΟΙ όσοι πέρασαν από το Σίγρι - σίγουρα έχει κάτι να θυμάται απ' τον Κυριάκο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε μακρυά απ' το Σίγρι "εγώ Περαία - εσύ εδώ!". Έφυγε απ' τη ζωή τον Σεπτέμβριο του 1994.
Σαν ένα απ' τα παιδιά που μεγάλωσαν στην αγκαλιά του, υποκλίνομαι ευλαβικά στη μνήμη του...

Φωτογραφίας από το αρχείο του Δημήτρη Κ. Ταπτά.