Νησιώπη 2012, νέα ζωή...

Πριν από κάποιες μέρες, ο Αντώνης Γεωργίου μού είχε στείλει τη φωτογραφία στη Νησιώπη με τα αυγά των γλάρων που περίμεναν να εκκολαφθούν. Σήμερα, η συνέχεια δείχνει τα μικρά γλαρόπουλα να κάνουν την πρώτη τους γνωριμία με τη ζωή και τη φύση.
Σε μια πραγματικότητα που μας τρομάζει, ευτυχώς, υπάρχουν κάποια πράγματα που μας θυμίζουν πως είμαστε πλάσματα της γης που μας θρέφει, πως είμαστε σαν κάθε γλαρόπουλο που γεννιέται, ζει τη ζωή του κι ύστερα γίνεται γη.
Μμμμ, φιλοσοφίες ανοιξιάτικα! Τι να κάνω; Έρχονται και εκλογές, έρχονται και υποψήφιοι, έρχονται και λογαριασμοί - ας ελπίσουμε πως γρήγορα θα δούμε ξανά καθαρό τον ήλιο να μας ζεστάνει...

Τ' Άι-Γιωργιού, στο Φανάρι, στο Νησί...

 

Αφήνουμε το Σίγρι, για να πάμε στο Νησί. Οι Σιγριανοί, όταν λέμε "Νησί", εννοούμε τη Νησιώπη, το Μεγαλονήσι.

Αλλά, όταν θέλουμε να πούμε για τον Άι-Γιώργη, λέμε ο Άι-Γιώργης στο Φανάρι.

Γιατί, ο Φάρος του Σιγρίου κι ο Άι-Γιώργης πάνε μαζί. Και φωτίζουν και στηρίζουν τους ναυτικούς μας, τους ψαράδες κι όλους τους ανθρώπους της θάλασσας...

 

Αυτή είναι μια υπέροχη εκδρομή. Στο Νησί, θα δεις το Φανάρι (που εξακολουθεί να είναι επανδρωμένος φάρος), Θα ανάψεις κερί στον Άι-Γιώργη και θα θυμιάσεις. Θα δεις τα Απολιθωμένα που'ναι εκεί. Θα ψάξεις για τις φωλιές των κούνελων, θα δεις τους καινούριους γλάρους να δοκιμάζουν τα φτερά τους, μπορεί και να μαζεψεις πεταλίδες και χουχλίδια - ή να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα.

Κι εκεί, στην κορφή στο Κούρος, ο Καβαλούρος απέναντι φαντάζει πιο δυνατός απ' όλους τους αέρηδες του Αιγαίου...

(Μιχάλη, για άλλη μια φορά σ' αυχαριστώ για τις φωτογραφίες...)

Και του χρόνου!

Άνθρωποι της Εκκλησίας...

Μεγάλη Παρασκευή. Το απόγευμα, γίνεται στον Άι-Νικόλα Ιερό Τρισάγιο για τους νεκρούς μας.
Μ' αυτό αφορμή, ας θυμηθούμε - ή, ας γνωρίσουμε οι νεώτεροι - κάποιους απ' όσους λειτούργησαν στην ενορία μας ή μόνασαν...

Κατ' αρχάς, τον παπα-Νεόφυτο Φράγκου, τον παπά του Σιγρίου, ο οποίος στάθηκε πνευματικός πατέρας του χωριού σε πολλά δύσκολα χρόνια....

 Κατόπιν, στο Σίγρι λειτουργούσε για πολλά χρόνια ο παπα-Νεόφυτος Κωνσταντινίδης.

Στη συνέχεια, ιερέας στο χωριό μας ήταν ο παπα-Σταύρος Βύρας.

Και τελευταίος, ο πατερ-Μάξιμος Αξιώτης, μοναχός στη Μονή Υψηλού...
Ας είναι Αιωνία η Μνήμη τους...

play bouzouki!

http://www.youtube.com/watch?v=iRsA3dQh9dQ