Τα όνειρα, ακόμη περιμένουν εδώ...

ΣΙΓΡΙ. Ο τόπος της μικρής μας ζωής, η γωνιά που βρίσκουν απάγγειο τα όνειρά μας...

Το μέρος που βρεθήκαμε, το δυτικότατο άκρο της Λέσβου, δίνει καθημερινά τη μάχη με το χρόνο, τη μάχη για την επιβίωσή του, την ύπαρξή του στο χάρτη και, στη συνέχεια, τη μεγάλη μάχη για την ανάπτυξή του. Καινούρια σπίτια φτιάχνονται, έργα μικρά και μεγάλα βρίσκονται σε εξέλιξη, μια κάποια κινητικότητα υπάρχει, αλλά...

Αλλά, “κάτι” μας κρατάει κάτω. “Κάτι”, είναι αυτό που δεν μας αφήνει να κάνουμε τα άλματα που πρέπει, να πάρουμε την μεγάλη ανάσα που χρειάζεται, για να πάμε μπροστά με τους ρυθμούς που πρέπει.

Κι έτσι, ενώ τα χρόνια περνάνε γρήγορα, μοιάζει να είμαστε σχεδόν εκεί που ήμασταν τόσα χρόνια πριν, με τα ίδια αιτήματα ανεκπλήρωτα, με τα ίδια προβλήματα άλυτα, με τις ίδιες υποσχέσεις να μας κλείνουν τα μάτια και να μας χαϊδεύουν τα αυτιά.Δέκα χρόνια μετά την τελευταία έκδοση αυτής της εφημερίδας, ΟΛΑ όσα είχαν τότε καταγραφεί ως αιτήματα του τόπου και των κατοίκων του, παραμένουν στο ακέραιο! Ουσιαστικά, κανένα από τα “μεγάλα θέματα” δεν έχει λυθεί, ενώ οι ανάγκες του τόπου έχουν αυξηθεί.
Έχουμε και λέμε:
1. Εθνική οδός Μυτιλήνης - Καλλονής - Σιγρίου. “Τον ατέλειωτο” έχουν οι μελέτες του δρόμου που θα μας πηγαίνει σε μισή ώρα στην Καλλονή! Προ μηνών πήραν δείγματα από πολλές μεριές για να δουν τα πετρώματα. Δρόμο, όμως ακόμα δεν περπατήσαμε.

2. Δρόμος Ερεσού - Σιγρίου. Απλώς επιχωματώνεται και βελτιώνεται κάθε χρόνο μετά τις βροχές η βατότητά του. Άσφαλτος ΔΕΝ έχει πέσει. Χρόνια και χρόνια τίθεται ως αίτημα, επί εποχής συνενώσεων ήταν από τα “δολώματα”, πως τώρα που θα γίνει η συνένωση, θα γίνει και ο δρόμος. Η συνένωση έγινε, ο δρόμος ΘΑ γίνει...

3. Κάστρο Σιγρίου. Χρόνο με το χρόνο γκρεμνάει. Σε λίγο, θα υπάρχουν τα ερείπιά του. Ενώ θα μπορούσε να στεγάσει πολλές λειτουργίες και δραστηριότητες και να αποτελεί κόσμημα, τώρα είναι επικίνδυνο. Θα σκοτωθεί άνθρωπος!

4. Γήπεδο Σιγρίου. Η ομάδα μας έπαιζε άλλοτε μεν στην Ερεσό, άλλοτε δε στην Άντισσα. Το Σίγρι, γήπεδο ΔΕΝ αξιώθηκε να αποκτήσει. Παραδοσιακά, προπονήσεις γίνονται -όποτε έχει ξέρα- στο Φάρος!!!...

5. Λιμάνι Σιγρίου. Γιατί έχουμε την εντύπωση πως κάποιοι κάπως κάπου κωλυσιεργούν; Γιατί νομίζουμε πως επιλέγη η συγκεκριμένη θέση για να καθυστερήσει άλλα πενήντα χρόνια η κατασκευή της προβλήτας, ενώ με απλή επιμήκυνση του αριστερού βραχίονα στο “αλιευτικό καταφύγιο” θα ήταν έτοιμο το λιμάνι, για όλους τους καιρούς, με πολύ μικρή χρηματοδότηση;

6. Αλιευτικό καταφύγιο Σιγρίου. Ασφαλώς, αυτό που σήμερα έχουμε, είναι κάτι σαν “αλιευτικό καταφύγιο”. Το υπόλοιπο είναι βράχια σε χαλαρή παράταξη, που τυρρανούν τους ψαράδες! Για να δέσει κανείς βάρκα, πρέπει να ξέρει ακροβασία, ορειβασία και - συχνά - καταδύσεις και κολύμπι!

7. Μαρίνα Σιγρίου. Αν δεν την χρειάζεται ο τόπος, γιατί τόσα “λόρδικα”, που λένε κι οι παλιότεροι, τόσα κότερα, αγκυροβολούν αρόδου;

8. ΧΥΤΑ. Εμείς έχουμε ανεξέλεγκτη χωματερή! Ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορημάτων είναι άλλο πράγμα - κι εμείς ΔΕΝ έχουμε! Τα σκουπίδια μάς κυκλώνουν κι εμείς κάνουμε πως δεν βλέπουμε!

9. Βιολογικός Καθαρισμός. Ούτε Βιολογικό έχουμε! Τον περιμένουμε. Τον χρειαζόμαστε επειγόντως!...

10. Δρόμος προς Φανερωμένη. Έχει πέσει τσιμέντο ως ένα σημείο, αλλά έχει ακόμα δρόμο...

11. Χαμάμ. Είχαμε ακούσει ότι το οικόπεδο είχε αγοραστεί από τον Δήμο. Μετά μάθαμε ότι ο Δήμος δεν ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις του και το οικόπεδο το ξαναπήρε ο ιδιώτης που το είχε. Το Χαμάμ όμως, είναι ένας ερειπιώνας στην καρδιά του Σιγρίου...

12. Αίθουσα. Πού θα γίνει μια εκδήλωση, ένας χορός, μια θεατρική παράσταση; Στο Μουσείο; Στο Σχολείο; Σε καφενείο; Πουθενά; Γιατί, μια αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων, ΔΕΝ έχουμε... Η ημιυπόγεια αίθουσα που υπάρχει κάτω από το Μουσείο αποδείχτηκε ακατάλληλη για τέτοιες χρήσεις.

13. Τελωνείο. Μια τσίμπλα μέσα στο μάτι μας, στη “βιτρίνα” του χωριού, στο λιμάνι. Έπαψε προ εικοσαετίας να λειτουργεί κι από τότε, νυχτερίδες κι αράχνες και ποντίκια το κατοικούν. Θα μπορούσε να γίνει κάτι, ή θα συνεχίσει να ρημάζει και να αποτελεί εστία μόλυνσης σε τόσο κεντρικό σημείο του χωριού;
Αυτό είναι το δικό μας δεκατριάρι - με μια πρόχειρη καταγραφή! Δυστυχώς, η πραγματικότητα αυτή είναι! Κι αν βάλουμε κάποια “δευτερεύοντα” θέματα, όπως το γεγονός ότι δεν πιάνουμε τα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ότι δεν υπάρχει μια βιβλιοθήκη ή ένας χώρος νεότητας, ότι το Γηροκομείο της Άντισσας όλο φτιάχνεται και δεν λέει να λειτουργήσει, ότι το ένα, ότι το άλλο, ε, ο κατάλογος γίνεται πολύ μακρύς.

Δεν ξέρουμε ΠΟΙΟΙ δημόσιοι και τοπικοί φορείς πρέπει να δράσουν αμέσως,αλλά ξέρουμε πως αυτά τα πράγματα ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν. Κι όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα, για το Σίγρι και για τους κατοίκους του!...